Tuesday, February 24, 2009

Mga bagong gawa ko!

Medyo sinipag gumuhit, eto na po 'yung mga gawa ko!

Ito po 'yung una, isinali ko po ito sa isang paligsahan sa Faber-Castell noong nakaraang taon (2008). Bagama't hindi ito nanalo, nakasama naman po sa mga naka-exhibit sa may GSIS Museum. Isa na pong napakalaking karangalan ang mapili na i-exhibit para sa patimpalak na ito. Sa mahigit 600 na kalahok ang sumali, mga 100 ang napiling i-exhibit, kaya masaya na talaga ako!

Photobucket
Pangniloloob na Sayaw: III...2ft x 3ft, oil on canvas

Tapos, sa bahay naman, bago magpasko (December 2008), noong medyo sinipag uli, sa mga maliiit na canvas naman...

...ito muna 'yung una, n'ung inayos ko na 'yung naunang painting, 'yung mga natirang kulay, dito ko ipininta, at ito ang kinalabasan.

Photobucket
Pangniloloob na Sayaw: III.1...8 inches x 10 inches, oil on canvas

Tapos, ito naman ang sumunod, naisip ko naman na ibang kulay ang gamitin, para sana sa kaibigan ko ito, subok muna, paborito nya kasing kulay ang mga ginamit ko.

Photobucket
Pangniloloob na Sayaw: Pag-asa (Hope)...8 inches x 10 inches, oil on canvas


...mayroon pa, kasalukuyan ko pang tinatapos, 3 ft x 4 ft naman ang laki, sa susunod ko po ipo-post dito....



Bookmark and Share

Monday, February 23, 2009

Katuwa uli...

Kaninang umaga, pagkagising ko, kinulit kaagad ako ng nanay ko!

Magpapahilot daw siya!

Ang sakit daw ng balakang nya, kahapon pa. Eh wala ako maghapon kahapon kaya hindi ko siya nahilot, gabi na ako dumating eh, pagod pa!

So, kanina nga, hinilot ko siya.

Sabi niya habang nagse-session kami (nakaupo kami sa ilalim ng puno), hirap daw siyang umupo, yumuko at lumakad. Sa bawat paglakad nya may masakit daw sa may parteng puwitan nya, sa kaliwa. So, hinilot ko...medyo, napapangiwe, masakit daw....


Nang matapos, wala sa sarili, biglang tumayo na mabilis at nagwalis.

Makalipas ang ilang minuto, saka pa lang napag-isip-isip na nawala na pala ang sakit. Bumubulongbulong sa sarili, actually naririnig ko naman, hehehe, na nawala nga!

Gumaling daw siya! Naniniwala na raw siya sa akin!

Napatawa na lang ako...ang nanay talaga oh!

Ngayon lang? Wehehehe....


Bookmark and Share

Thursday, February 19, 2009

Katuwa naman...

Natanggap ko kaninang umaga ito, galing sa kaibigan ko...'di ko kaagad nasagot para sa detalye, walang load eh, mayamaya, hehehe...

"From rina. Pls tel johnny dat he did a vry significant alignment n me ystrdy. Hes a tru healer! Il tel u later why..Hope ddong wl also hav d oprtunity 2 xperience d same healing touch. I bliv am abot 2 open my 3rd eye..Hehehe maybe johnny was instrumental 2 it. Just waiting 4 d 2nd sign. Hehehe."

Pumunta kasi ako Los Baños kahapon. Inutusan ako ng ate ko, pagkakataon na ring makadalaw uli kaya pumayag ako, libre pa pamasahe eh, hehehe.

As usual, kapag ako pumupunta dún, minamasahe ko mga kaibigan ko. So kahapon, nakasiyam (9) ako na taong minasahe. Powered up na naman!

Tapos, nataymingan ko pala na naroon din si Ate Rina, kapatid ng kaibigan ko, si Maám Pam. Matagal ko na rin siyang gustong i-session mula ng dumating siya galing Cebu, kaso parati kaming hindi nagtatagpo. Nagulat ako kahapon, and'un sa office ni Ma'am Pam. Sa wakas, pinagtagpo na kami ng tadhana, hehehe....

So, session nga. Kakaiba na naman, kasi, medyo nag-concentrate o nagtagal ang mga kamay ko sa may parte o bahaging tenga nya. Sabi ko, parang siya lang yata ang minasahe ko na medyo matagal na session sa may tenga ah. Sabi niya, nagkaroon siya ng problema sa tenga nya n'ung bata pa siya - ah, kaya pala!

Tapos, sa ulo naman nya, medyo matagal din...sabi nya may problema din daw (sa ulo, hehehe), memory loss daw...ah, may ibig sabihin talaga kapag nagtagal ang mga kamay ko sa isang parte sa katawan.

Tapos, napag-usapan namin ang "3rd eye". Tinanong nya ako kung bukas daw ako. Sabi ko naman, oo, pamula ng mag-inner dance ako. Iba nga lang porma o manifestation, 'di ko nakikita, pero alam ko na nariyan o mayroon kung ano man 'yun. Tsaka, dagdag ko, 'di mo kailangan na may magbukas sa 'yo na iba. IKAW ang magbubukas niyon, at IKAW rin ang magdedesisyon kung KAILAN at ANO ang MANIFESTATION.

D'un kami naghiwalay at ito nga kaninang umaga, ito ang natanggap ko.

Hehehe, nakakataba ng puso!

'di na tuloy ako makapaghintay sa chika, makapagpa-load na nga!

Tuesday, February 17, 2009

Ang sayaw part 1

Paano ba ako nagsayaw?

Pangniloloob na sayaw o inner dancing?

Sa mga susunod na araw o artikulo, ito ang isusulat ko rito, para kapag may nagtanong, dito ko na lang ituturo para basahin nila, hehehe, kapoy mag-istorya eh! Taas kaayo!

Tanda ko pa noon, mga gitnang bahagi ng taong 2007, sinamahan ko lang ang bosing ko n’un, si Ate betsy, na i-meet ang isang lalake sa may Ponce Suites noon sa Davao City. Sumama lang ako kasi interesado ako n’un sa Ponce Suites, kasi balita ko, hotel ‘yun na parang museyo. Sa bawat palapag raw, sulok at mga kwarto na naroon, punong-puno ‘yun ng mga likha o gawang sining ng may-ari n’un, si Kublai!


Sa isip ko n’un, bahala sila mag-meeting, basta ako, kasama ang anak niya, sa hotel kami interesado. Pagkatapos ng pormal na pagpapakilanlan, si Kali Pi Mu pala ang pangalan niya, Pi for short, iniwan muna namin sila at ginalugad namin ang buong hotel. Parang kaming mga batang nakawala sa kural at naghahagikgikan pang mabilis na tumalilis.

Grabeh nga ‘yung hotel, hanep sa mga nakalagay d’un!

Noong matapos nang mabusog ang aming mga mata at damdamin sa galing at ganda ng mga naka-display d’un, balik na uli kami sa may bosing ko. Hindi pa rin sila tapos mag-usap at mukhang napapasarap pa. Konting naki-chika na rin ako. Kakaibang tumingin si Pi, parang tagusan, tapos nakapagtataka, lagutokan parati ang katawan niya sa bawat kilos niya.


Lagutukan.

Lagutukan, na parang nagpapalagutok ka ng mga daliri mo sa kamay. Gan'ung lagutok. Sa isip ko, WEIRD.

Tapos n’ung napapunta na sa "inner dancing" ang kwento, bigla nag-anyaya si Pi para sa isang session. Kasi sabi niya, mas masarap o madali raw maranasan ang inner dancing kaysa ipaliwanag. Mas magkakaintindihan daw kami. So, mabait naman kami at game, sige lang sa anyaya.

Pumasok kaming kahat sa isang conference room ng hotel. Nagsindi si Pi ng isang kandila. Binuksan ang isang botelyang may mabangong langis. Naupo kami ng lahat ng pabilog para kita ang bawa-isa at pinatay ang ilaw. Lima pala kami, dalawang (2) bosing na sina Kuya Nono at Ate Betsy, anak ni ate na si Kahlil at kasama ko sa trabaho na si May - pang-anim pala si Pi.

Nagsalita si Pi kung anong mangyayari. Dapat daw, wala kaming iniisip. Relax lang. Don’t expect something. Kung pakiramdam namin na gustong may gawin o ikilos ang mga kamay o katawan namin, sundin lang.

Nagsimula na.

Nagpatugtog ng maganda at malumanay na musika.

Una n'yang pinuntahan si ate. Pinapikit nya si ate, tapos pumunta si Pi sa likod nya at nagsimulang magkukumpas, iwasiwas ang mga kamay sa hangin, sumayaw at pindot-pindutin ang likod ni ate. Abah, malambot pala ang katawan ni ate, sa loob ko. Paano kaya kung ako na eh, matigas ang katawan ko, kahiya naman, bulong ko sa sarili ko.

Lahat kami nakamasid sa mga ginagawa nila. Ang lambot at ang ganda ng sayaw nila. Tapos umalis na si Pi at sa akin na pumunta. Si ate, diretso pa rin sa pagsayaw maski nakaupo.

Ako naman, pumikit na, tapos nakiramdam kung anong gagawin sa akin.

Nakiramdam.

Nakiramdam. Wala pa rin. May gumagalaw sa likuran ko. 'yun lang. Tapos parang gina-guide ang mga kamay ko na igalaw. Eh 'di igalaw. Tapos n'un, wala na.

Nakiramdam uli.

Wala pa rin. Tapos parang may pwersa, itinutulak ako pahiga. Bumigat ang aking katawan. Natakot ako, baka bumagsak ako. Masakit 'yun, samento babagsakan eh. May sumalo sa likod ko, tapos ang bigat ng katawan ko. Tapos tuluyan na akong napahiga. Dahan-dahan. Nakipikit pa rin.

Nakiramdam.

Wala pa rin.

Tapos, medyo sumilip ako.

Nasa ibang kasamahan ko na pala si Pi. Si ate, nagsasayaw pa rin habang nakaupo. Si kuya Nono nagsasayaw na rin. Pati na rin si May. tapos si Kahlil, pabagsak din sa sahig.

Eyng?

Natapos ang session. Itinigil ang musika. Tumigil sa pagsasayaw ang mga nagsasayaw. Nagmulat ng mga mata. Dalawa kaming nakahiga sa sahig.

Kuwentuhan. Sharing kung anong nangyari o naramdaman.

Ako, wala lang, malungkot. Pero sa loob ko tanong ko, bakit ‘di ako nagsayaw?

Nag-share na si Pi.


Huwag daw akong malungkot. Gan'un lang daw. Huwag pilitin kung ayaw. May epekto rin daw kasi 'yung lugar. Inaamin nya, medyo negative vibes daw sa hotel, kasi mga angst ng artist ang naka-display 'dun, kaya raw medyo apektado ako at si Kahlil. Sa amin daw medyo malakas ang epekto o hatak ng lugar. Sa susunod daw na session, baka daw maayos na.

Nag-invite nga si ate na mag-session daw kami sa lugar nila sa Makilala, Cotabato. Nasiyahan kasi siya at gusto nya malaman ang mangyayari kung d'un gaganapin.

Nagkaayos nga at nag-schedule d'un.

Doon na 'yung mas okay na mga nangyari. Pero sa susunod na, medyo mahaba na eh....


Bookmark and Share

Monday, February 16, 2009

Sa wakas...

Noong linggo, nagpahilot o masahe sa akin 'yung kumare ng nanay ko, si Sister Zenny. Masakit daw kasi ulo nya, lalo na sa batok, at masama raw pakilasa nya ilang araw na. Namasahe ko na kasi siya dati, kaya may lakas na ng loob na lumapit sa akin para magpamasahe.

Sa totoo lang, mas interesado akong hiluting 'yung asawa nya, kasi nabalitaan ko na medyo may taning na ang buhay n'un. Gusto kong malaman kung paano mag-react o ano ang gagawin ng mga kamay ko sa katawan niya.

Dati ko ng gustong hilutin 'yung mama, kaso nanay ko ang ayaw pumayag dahil baka "mapatay" ko raw 'yung tao. Baka raw kasi habang minamasahe ko na binabaligtad-baligtad eh atakihin sa puso at sa amin pa abutin. Hehehe, akala nya kasi ng nanay ko eh, pare-pareho ang masahe ko.

So, noong linggo, nagpamasahe o hilot nga si Sister Zenny, tapos nasiyahan siya, at sabi nya, kaunin nya raw 'yung asawa nya. Matagal nya na ring gustong ipahilot sa akin 'yung asawa nya, kaso laging nauudlot, kasi parating nagdadalwang isip, at isa pa, parati rin akong wala sa amin. 'yun, kinaon nga niya.

Noong dumating sila, konting kwentuhan muna, tapos simula na session.

Grabeh, unang lapat a lang ng kamay ko sa likod n'ung mama, alam o ramdam ko na kaagad na napakahina na ng katawan niya! Tapos, ayun, kakaiba na naman ang pinaggagawa ng kamay ko at nagporma na naman siya ng parang tatsulok. Ibig sabihin, kung saan mapatapat 'yun, 'yung ang lugar o bahagi na may problema at kailangan ng tulong. Pagkalipas lang ng ilang minuto, na halos parang kinakamot o kinikiliti ko lang ang katawan n'ung mama, natapos na kami.

Nasiyahan naman 'yung mama. Ang tanong pa nga nya eh, kung pwede raw umulit. Hehehe, takot o asiwa sa una, pero kapag naransan na, gusto kaagad umulit!

Napatunayan ko na naman, na kaya pala hindi ako nakapagmasahe n'ung mga nagdaang araw, kasi parang nag-power-up o nag-ipon muna ako ng lakas para sa session na ito.


Bookmark and Share

Saturday, February 14, 2009

Panimula

Dito sa blog na ito ko isusulat ang lahat ng mga karanasan ko sa pangniloloob na sayaw o inner dancing.

Kailangan kong ihiwalay ito kasi medyo kakaiba at hindi nababagay d'un sa dati kong blog. D'un kasi medyo bastos ako o medyo mortal eh, hehehe...tao lang po!

Dito medyo hindi. May mga bagay-bagay akong isusulat dito na medyo kakaiba at hindi nababagay d'un. Mataas kasi paggalang ko sa inner dancing eh.

So, 'yun na muna. Marami pang susunod, hehehe...

...isang MAPAGPALAYANG PANGNILOLOOB NA SAYAW sa lahat na magagawi dito!

Bookmark and Share

Thursday, February 12, 2009

Una...

Unang hirit...

...sa mga susunod na araw, marami na akong isusulat dito!


Bookmark and Share
Related Posts with Thumbnails